កំសាន្តសំរស់ដួងចិត្ត | ||
|
|
|
|
| * ក្រលេកឃើញភ័ក្ត្រ | ចិន្ដាប៉ងស្ម័គ្រ | លើរូបជីវ៉ា |
| បើសិននិស្ស័យ | សូមអោយវាសនា | រីកស្រស់ដូចផ្កា |
|
| លើកេសាស្រី ។ |
|
| * បើគន់អោយជាក់ | កែវនេត្រវរលក្ខណ៍ | ឆ្លុះចាំងភក្ដី |
| ពន្លឺពព្រាយ | រាយលើភ័ញក្ត្រសី | ដបដូចរស្មី |
|
| ចរណៃប៉ៃលិន ។ |
|
| * មុនមានមន្តស្នេហ៍ | បីដូចដួងខែ | ខ្ញុំគេងសុបិន |
| នារាត្រីកាល | ហាក់នៅជាប់ក្លិន | ហ្នឹង! រឺមាសឆ្ងិន |
|
| នៃដួងចិន្ដា ។ |
|
| * បុប្ផារីកថ្មី | លើភ័ក្ត្រចរណៃ | រំលេចទន្តា |
| ចេញមកសក្បោះ | ក្របង់ដោយផ្កា | កុលាបស្រស់ថ្លា |
|
| បបូរមាត់ស្រី ។ |
|
| * រំពៃឯថ្ពាល់ | ស្រស់កែវនិមល | ថ្លាហួសវិស័យ |
| ពត់ពេនពួនឡើង | ប៉ើងដោយសរសៃ | ញញឹមភក្ដី |
|
| ចិត្តស្រីឥតពីរ ។ |
|
| * នាសាឯណោះ | ដូចគេបណ្ដុះ | ខ័ណ្ឌថ្ពាល់ទាំងទ្វេ |
| ថ្ពាល់ពីរនៅទាប | វាឡើងផុតគេ | ដូចងើបរកស្នេហ៍ |
|
| មកថែថ្ពាល់ស្រី ។ |
|
| * សំលេងស្រីស្នេហ៍ | ពិរោះម្លេះទេ | ភ្លេចអស់អ្វីៗ |
| អូនជាស្រីខ្មែរ | ចរិយាប្រពៃ | អប់ដោយសំដី |
|
| ឋានសួគ៌គ្រួសារ ។ |
|
| * សក់ខ្មៅរលោង | ខ្លះវារខ្លះកោង | ក្រាលគ្របលើស្មា |
| ដូចស្បៃងងឹត | តែមានតារា | ព្រិចៗចាំងថ្លា |
|
| លើកេសាមុំ ។ |
|
| * ក្លិនខ្លួនព្រលឹង | ប្រាប់បងអោយដឹង | ថានាងក្រមុំ |
| ដូចក្លិនបុប្ផា | ប្រាប់ទៅដល់ឃ្មុំ | ថាផ្កាក្រពុំ |
|
| ពេញដោយលំអង។ |
|
| * ក្លិនស្រីនេះណា | បីដូចក្លិនផ្កា | ជាប់នៅនឹងទង |
| ជាក្លិនធម្មជាតិ | ចេញពីលំអង | ពីខ្លួនស្នេហ៍ស្នង |
|
| កែវកល្យាណី ។ | |
កំសាន្តសំរស់ដួងចិត្ត | ||
|
|
|
|
| * ក្រលេកឃើញភ័ក្ត្រ | ចិន្ដាប៉ងស្ម័គ្រ | លើរូបជីវ៉ា |
| បើសិននិស្ស័យ | សូមអោយវាសនា | រីកស្រស់ដូចផ្កា |
|
| លើកេសាស្រី ។ |
|
| * បើគន់អោយជាក់ | កែវនេត្រវរលក្ខណ៍ | ឆ្លុះចាំងភក្ដី |
| ពន្លឺពព្រាយ | រាយលើភ័ញក្ត្រសី | ដបដូចរស្មី |
|
| ចរណៃប៉ៃលិន ។ |
|
| * មុនមានមន្តស្នេហ៍ | បីដូចដួងខែ | ខ្ញុំគេងសុបិន |
| នារាត្រីកាល | ហាក់នៅជាប់ក្លិន | ហ្នឹង! រឺមាសឆ្ងិន |
|
| នៃដួងចិន្ដា ។ |
|
| * បុប្ផារីកថ្មី | លើភ័ក្ត្រចរណៃ | រំលេចទន្តា |
| ចេញមកសក្បោះ | ក្របង់ដោយផ្កា | កុលាបស្រស់ថ្លា |
|
| បបូរមាត់ស្រី ។ |
|
| * រំពៃឯថ្ពាល់ | ស្រស់កែវនិមល | ថ្លាហួសវិស័យ |
| ពត់ពេនពួនឡើង | ប៉ើងដោយសរសៃ | ញញឹមភក្ដី |
|
| ចិត្តស្រីឥតពីរ ។ |
|
| * នាសាឯណោះ | ដូចគេបណ្ដុះ | ខ័ណ្ឌថ្ពាល់ទាំងទ្វេ |
| ថ្ពាល់ពីរនៅទាប | វាឡើងផុតគេ | ដូចងើបរកស្នេហ៍ |
|
| មកថែថ្ពាល់ស្រី ។ |
|
| * សំលេងស្រីស្នេហ៍ | ពិរោះម្លេះទេ | ភ្លេចអស់អ្វីៗ |
| អូនជាស្រីខ្មែរ | ចរិយាប្រពៃ | អប់ដោយសំដី |
|
| ឋានសួគ៌គ្រួសារ ។ |
|
| * សក់ខ្មៅរលោង | ខ្លះវារខ្លះកោង | ក្រាលគ្របលើស្មា |
| ដូចស្បៃងងឹត | តែមានតារា | ព្រិចៗចាំងថ្លា |
|
| លើកេសាមុំ ។ |
|
| * ក្លិនខ្លួនព្រលឹង | ប្រាប់បងអោយដឹង | ថានាងក្រមុំ |
| ដូចក្លិនបុប្ផា | ប្រាប់ទៅដល់ឃ្មុំ | ថាផ្កាក្រពុំ |
|
| ពេញដោយលំអង។ |
|
| * ក្លិនស្រីនេះណា | បីដូចក្លិនផ្កា | ជាប់នៅនឹងទង |
| ជាក្លិនធម្មជាតិ | ចេញពីលំអង | ពីខ្លួនស្នេហ៍ស្នង |
|
| កែវកល្យាណី ។ | |
0 comments:
Post a Comment