| ជីវិតសត្វលោកកើតមក | តែងតែពួនជ្រក | នៅគ្រប់ទីថាន។ |
| ចង់រស់រួមក្តីសុខសាន្ត | មូលមិត្តកល្យាណ | មិនចង់ឱ្យទុក្ខ។ |
| ប៉ុន្តែមិនបានជួបសុខ | តែងមានក្តីទុក្ខ | ជួបគ្រប់អាត្មា។ |
| សំណោកជីវិតពិតការ | មានរឿងប្រេះឆា | មិនមានចន្លោះ។ |
| រាល់ថ្ងៃព្រឹកល្ងាចទាំងអស់ | សោកសៅក្រៀមក្រោះ | ហាថ្លែងមិនចេញ។ |
| ពេលខ្លះយំសោកកន្ទេញ | កន្ទក់ទោម្នេញ | ពេញក្នុងអង្គប្រាណ។ |
| ទុក្ខខ្លះព្រាត់កូនកល្យាណ | ដែលស្លាប់ចែកថាន | ដោយរឿងឈឺរោគ។ |
| សាច់ញាតិម៉ែឪវិយោគ | តែងតែយំសោក | បោកខ្លួនបំរាស។ |
| អ្នកខ្លះកើតទុក្ខក្រណាស់ | អត់ឃ្លានក្រឡាស់ | ឈឺស្កាត់រាល់ថ្ងៃ។ |
| មីងមាអុំពូតាយាយ | គួរគិតលកលៃ | ដោះស្រាយដោយល្អ។ |
| ឱជីវិតសត្វកម្រ | កើតមកដោយធម៌ | ពិតជាប្រពៃ។ |
| បងប្អួនមីងមាតាយាយ | ត្រូវគិតកែឆ្នៃ | ដោះចេញពីទុក្ខ។ |
| ប្រឹងប្រែងធ្វើទានសព្វមុខ | នឹងបានជួបសុខ | លែងមានទុក្ខភ័យ។ |
| មានទ្រព្យត្រូវចេះលកលៃ | សូមកុំអាល័យ | ទើបរួចចាកទុក្ខ។ |
| ជីវិតសត្វលោកកើតមក | តែងតែពួនជ្រក | នៅគ្រប់ទីថាន។ |
| ចង់រស់រួមក្តីសុខសាន្ត | មូលមិត្តកល្យាណ | មិនចង់ឱ្យទុក្ខ។ |
| ប៉ុន្តែមិនបានជួបសុខ | តែងមានក្តីទុក្ខ | ជួបគ្រប់អាត្មា។ |
| សំណោកជីវិតពិតការ | មានរឿងប្រេះឆា | មិនមានចន្លោះ។ |
| រាល់ថ្ងៃព្រឹកល្ងាចទាំងអស់ | សោកសៅក្រៀមក្រោះ | ហាថ្លែងមិនចេញ។ |
| ពេលខ្លះយំសោកកន្ទេញ | កន្ទក់ទោម្នេញ | ពេញក្នុងអង្គប្រាណ។ |
| ទុក្ខខ្លះព្រាត់កូនកល្យាណ | ដែលស្លាប់ចែកថាន | ដោយរឿងឈឺរោគ។ |
| សាច់ញាតិម៉ែឪវិយោគ | តែងតែយំសោក | បោកខ្លួនបំរាស។ |
| អ្នកខ្លះកើតទុក្ខក្រណាស់ | អត់ឃ្លានក្រឡាស់ | ឈឺស្កាត់រាល់ថ្ងៃ។ |
| មីងមាអុំពូតាយាយ | គួរគិតលកលៃ | ដោះស្រាយដោយល្អ។ |
| ឱជីវិតសត្វកម្រ | កើតមកដោយធម៌ | ពិតជាប្រពៃ។ |
| បងប្អួនមីងមាតាយាយ | ត្រូវគិតកែឆ្នៃ | ដោះចេញពីទុក្ខ។ |
| ប្រឹងប្រែងធ្វើទានសព្វមុខ | នឹងបានជួបសុខ | លែងមានទុក្ខភ័យ។ |
| មានទ្រព្យត្រូវចេះលកលៃ | សូមកុំអាល័យ | ទើបរួចចាកទុក្ខ។ |
Khmer Poem សួនកំណាព្យ
0 comments:
Post a Comment