
-
ដីខ្មែរគឺដីកម្ម | |
ព្រោះខ្មែរចូលចិត្តបង្ហូរឈាម | គំរាមកាប់ចាក់ខ្មែរគ្នាឯង។ |
»កូនខ្មែរចេះតែសម្លាប់គ្នា | បែកបាក់សាមគ្គីគ្រប់កន្លែង |
សព្វថ្ងៃកូនសែនព្រួយចំបែង | ខ្លាចក្រែងខ្មែរបាត់បង់ទឹកដី។ |
»ព្រោះជនបរទេសកើនចំនួន | ឯខ្មែរភៀសខ្លួនចាកបុរី |
រត់នៅស្រុកគេទាំងប្រុសស្រី | មិនខ្ចីរវល់រឿងស្រុកទេស។ |
ព្រោះខ្មែរម្ចាស់ស្រុកបំផ្លាញជាតិ | បង្ករវិវាទប្រហែសធ្វេស |
លក់សម្បត្តិជាតិឲ្យបរទេស | យកលេសថាធ្វើអភិវឌ្ឍ។ |
»ខ្មែរច្បាំងនឹងខ្មែររាប់ទសវត្ស | ញ៉ាំងឲ្យពលរដ្ឋក្ដៅក្រហាយ |
កូនខ្មែររងគ្រោះមហន្តរាយ | ចាស់ក្មេងមេម៉ាយខ្វិនពិការ។ |
»បើខ្មែរនៅតែសម្លាប់ខ្មែរ | មិនកែចរិតកាចឫស្យា |
ថ្ងៃមួយកូនខ្មែរយំស្រែកថា | “ដីកេរ្តិ៍ដូនតាគឺដីកម្ម”៕៚ |
ដោយ បូ ផល់ ផែន |
បង្គងធ្លាប់ទំទ្រនំធ្លាប់ជ្រក | តែខ្វះជំរកជំរុំវាសនា |
ធម្មជាតិជីវិតឥតក្តីមេត្តា | រស់អនាថាជីវិតឥតន័យ ។ |
ស្រពិចស្រពិលរិចរិលស្រពោន | គ្មានទីជ្រកកោនពំនាក់អាស្រ័យ |
ប៉ុលពតស្លាប់ពិតចិត្តអន្តិរ្ថីយ៏ | ធ្វើឱ្យខ្មែរក្ស័យអស់ជាច្រើនលាន ។ |
ខ្ញុំឈឺចុកផ្សាលុះត្រាថ្ងៃស្លាប់ | សរសេររៀបរាប់ប្រាប់ញាតិសន្តាន |
ឈាមខ្មែរហូរខ្សោះដោយដៃតិរិច្ឆាន | យង់ឃ្នងសាមាន្យឈាមដាបសមុទ្រ។ |
ប្រជាជនផ្ញើបញ្ញើជីវិត | ពេលយប់ងងឹតជីវិតក្ស័យផុត |
ធាងត្នោតអារ-ក ត្បូបចបសំលុត | ប៉ុលពតមានពុតសម្លាប់តែខ្មែរ ។ |
កុំបាច់មកលាងដៃប្រឡាក់ឈាម | កុំខំព្យាយាមថាខ្លួនអ្នកស្នេហ៍ |
ទណ្ឌកម្មខ្មែរខ្ញុំមិនទាន់ស្លាប់ទេ | ខិតខំសរសេរទុកគ្រប់ជំនាន់ ។ |
កំហុសខ្មែរយើងកាលជំនាន់នោះ | ខ្ញុំមិនយល់សោះត្រូវរងអាសន្ន |
នរណាចេះដឹងរៀនសូត្របានគ្រាន់ | ស្លាប់ជាបន្ទាន់ថ្មោងគល់ប្ញស្សី ។ |
កាលនោះជីវិតលំបាកខ្លាំងណាស់ | រស់នៅគ្មានផ្ទះរស់គ្មានចំណី |
គេឱ្យធ្វើការជីកព្រែករែកដី | មុនគេប្រល័យត្រូវជីករណ្តៅ ។ |
ស្តាយណាស់កើតមកខ្មែរជំនាន់ខ្ញុំ | រស់រងទុក្ខធំស៊ូទ្រាំធ្វើខ្លៅ |
ព្រោះជួបតែខ្មែរដែលមានចិត្តខ្មៅ | តើថ្ងៃណាទៅទើបខ្ញុំភ្លេចបាន! ។ |
ខ្ញុំនៅយល់សប្តិភ័យខ្លាចជានិច្ច | ទោះបីខ្ញុំធ្មេចញ័រញាក់ក្នុងប្រាណ |
នេះជារឿងពិតសូមប្រាប់សន្តាន | ពេលចូលសំរានភ័យផងខ្លាចផង ។ |
យល់សប្តិអាក្រក់រៀងរាល់តែយប់ | ឃើញតែពួកធ្មប់គេតាមបំណង |
យាយីជីវិតគេចាប់គេចង | ខ្ញុំព្រាត់ប្អូនបងកំព្រាស្រុកគេ ។ |
ជីវិតសត្វលោកកើតមក | តែងតែពួនជ្រក | នៅគ្រប់ទីថាន។ |
ចង់រស់រួមក្តីសុខសាន្ត | មូលមិត្តកល្យាណ | មិនចង់ឱ្យទុក្ខ។ |
ប៉ុន្តែមិនបានជួបសុខ | តែងមានក្តីទុក្ខ | ជួបគ្រប់អាត្មា។ |
សំណោកជីវិតពិតការ | មានរឿងប្រេះឆា | មិនមានចន្លោះ។ |
រាល់ថ្ងៃព្រឹកល្ងាចទាំងអស់ | សោកសៅក្រៀមក្រោះ | ហាថ្លែងមិនចេញ។ |
ពេលខ្លះយំសោកកន្ទេញ | កន្ទក់ទោម្នេញ | ពេញក្នុងអង្គប្រាណ។ |
ទុក្ខខ្លះព្រាត់កូនកល្យាណ | ដែលស្លាប់ចែកថាន | ដោយរឿងឈឺរោគ។ |
សាច់ញាតិម៉ែឪវិយោគ | តែងតែយំសោក | បោកខ្លួនបំរាស។ |
អ្នកខ្លះកើតទុក្ខក្រណាស់ | អត់ឃ្លានក្រឡាស់ | ឈឺស្កាត់រាល់ថ្ងៃ។ |
មីងមាអុំពូតាយាយ | គួរគិតលកលៃ | ដោះស្រាយដោយល្អ។ |
ឱជីវិតសត្វកម្រ | កើតមកដោយធម៌ | ពិតជាប្រពៃ។ |
បងប្អួនមីងមាតាយាយ | ត្រូវគិតកែឆ្នៃ | ដោះចេញពីទុក្ខ។ |
ប្រឹងប្រែងធ្វើទានសព្វមុខ | នឹងបានជួបសុខ | លែងមានទុក្ខភ័យ។ |
មានទ្រព្យត្រូវចេះលកលៃ | សូមកុំអាល័យ | ទើបរួចចាកទុក្ខ។ |
ព្រលឹងយុត្តិធម៌ | |
ថ្ងៃនេះខូចចិត្តគិតលែងយល់ | នឹកឡើងអំពល់តែរឿងចាស់ |
ម្សិលមិញឃ្លាតផុតត្រូវប្តូរផ្លាស់ | ថ្ងៃនេះឃើញច្បាស់ជាថ្ងៃថ្មី ។ |
ភ្ញាក់ពីដំណេកសែនត្រេកអរ | ជាថ្ងៃបវរមានសេរី |
មច្ចុរាជមិនទាន់មកតថ្លៃ | រស់បានមួយថ្ងៃចាំស្អែកទៀត ។ |
ថ្ងៃស្អែកពិតប្លែកពីថ្ងៃនេះ | ជួនត្រូវឆួលឆេះជួនឃ្លាឃ្លាត |
កើតមកជាមនុស្សជួបគ្រោតគ្រាត | នេះហើយគឺជាតិនិងជរា ។ |
ព្យាធិមរណៈជាធម៌ពិត | ស្រមោលនិម្មិតតាមអាត្មា |
ភពត្រើយជីវិតមិនធម្មតា | មានតែសាសនាជួយអ្នកបាន ។ |
សាសនាប្រែថាប្រៀនប្រដៅ | រួចចាកពីខ្លៅភ្លឺក្នុងប្រាណ |
សន្តោសប្រណីជាធម្មទាន | ចិត្តយើងតែងស្រានក្នុងកិលេស ។ |
ខ្ញុំមិនដែលបួសនឹងគេទេ | តែខំរិះរេក្នុងចំណេះ |
មនុស្សយើងពេលស្លាប់ក្លាយជាផេះ | ទាំងនេះគឺទឹកដីភ្លើងខ្យល់ ។ |
យុត្តិធម៌ជីវិតពិតជាមាន | នៅពេលក្ស័យប្រាណមនុស្សនឹងយល់ |
ព្រលឹងអណ្តែតទៅតាមផល | យមបាលនិងផ្តល់យុត្តិធម៌ ។ |
សំណាបយោងដី | ||
* សិល្ប:សំដី | បុរាណកវី | ប្រៀបធៀបឧបមា |
កំប្លុកកំប្លែង | ថ្លែងរាយវោហារ | បង្កប់ខ្លឹមសារ |
មានជ្រៅមានភក់ ។ | ||
* សំនាបយោងដី | គតិប្រពៃ | ក្នុងន័យបញ្ជាក់ |
សំនាបណាល្អ | បវរពេញលក្ខណ៍ | ទោះអស់លោកអ្នក |
យកស្ទូងស្រែណា ។ | ||
* ស្រែត្រោតស្រែត្រាច | ស្រែវាបាចប៉ាចហាច | គង់បានផលា |
ស្ទូងហើយលូតលាស់ | បង្ហាញកាយា | គេតែងពោលថា |
ស្រែនោះដីល្អ ។ | ||
* ឯស្រីយោងបុរស | លោកថាមិនខុស | មានក្លាយជាក្រ |
ដូចនាយសំពៅ | យកពេជ្រដូរថ្ម | ក្បត់ចិត្តស្មោះស |
ពីស្ងួនភរិយា ។ | ||
* ឃើញនាងនារី | ស្រីអលជ្ជី | មានរូបសោកា |
ប្រពន្ធមាណព | តាមដងជលធារ | កំពុងនាំគ្នា |
ជញ្ជាត់ចាប់ត្រី ។ | ||
* រឿងតូចតាចសោះ | បង្កើតជំលោះ | ដូរប្រពន្ធប្ដី |
គូដែលសប្បាយ | គូលោកសេដ្ឋី | ឯគូភក្ដី |
គឺចៅមាណព ។ |
ឆ្នាំទាំងដប់ពីរ | |
* ឆ្នាំជូតតំណាងដោយកណ្ដុរ | ឯគោវិបុលតាងឆ្នាំឆ្លូវ |
ឆ្នាំខាលសត្វខ្លាធំស្រមូវ | ឆ្នាំថោះតម្រូវសត្វទន្សាយ ។ |
* ឆ្នាំរោងនាគរាជមានឫទ្ធិខ្ពស់ | ឆ្នាំម្សាញ់សត្វពស់ផងទាំងឡាយ |
ឆ្នាំមមីសេះឫទ្ធិលើកាយ | ពពែឆើតឆាយឆ្នាំមមែ ។ |
* វកស្វាជាសត្វរពឹសក្រៃ | រកាប្សីមាន់ពូកែ |
ចអួតខាងព្រុសនោះគឺឆ្កែ | កុរអួតភ្ជួរស្រែនោះគឺជ្រូក ។ |
កើតមកជាមនុស្ស | ||
កើតមកជាមនុស្ស | កុំរឹងកុំរូស | កុំធ្វើជនពាល |
កុំបោក កុំប្រាស | កុំឆ្កឹះកុំឆ្កៀល | កុំដើរតិះដៀល |
មិនធ្វើការងារ ។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | កុំលង់កុំលុះ | អំពើពាលា |
កុំដើរលួចប្លន់ | នោះអន់គ្រប់គ្រា | ចាប់បានវេទនា |
ជាប់គុកច្រវាក់ ។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | កុំមានចិត្តទ្រុស្ត | កុំដើរកាប់ចាក់ |
កុំធ្វើជាចោរ | សាមាន្យអបលក្ខណ៍ | គេបាត់លុយកាក់ |
គេជេរផ្ដាសា។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | កុំគិតតែគូស | ផ្លូវខុសនោះណា |
លួច គោ គ្របី | ម្ខាស់គេឈឺផ្សា | កុំចិត្តឬស្យា |
ប្រហារគេឯង ។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | កុំឲ្យពន្យុះ | កុំដើរលេងល្បែង |
កុំផឹកប៉ោឡែ | ដេកដួលគេសែង | គ្រួសារចំបែង |
ព្រោះក្រែងខ្លួនស្លាប់។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | កុំដើរជជុះ | ឲ្យគេឈឺចាប់ |
កុំធ្វើអាក្រក់ | ថ្ងៃក្រោយគង់យ៉ាប់ | កុំអុជអាលប្រាប់ |
កើតរឿងឈ្លោះគ្នា ។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | ចេះបែងចែកពុះ | គ្រប់ពេលវេលា |
ប្រព្រឹត្តតែល្អ | រួបរួមសាមគ្គឺ | នោះទើបយូរយា |
ស្គាល់ត្រើយ សុខសាន្ត ។ | ||
-កើតមកជាមនុស្ស | ដើរតាមគំនូស | ចាស់ ពី បុរាណ |
កាន់យកសីលទាន | ធម៌អាថ៌ជាប់ប្រាណ | ដើរតាមលំអាន |
ព្រះ ពុទ្ធប្រដៅ ។ |